Net toen de dienst er bijna opzat en de karbonade bij moeders op mij stond te wachten, kregen we een telefoontje van collega’s uit Deventer. Men had informatie gekregen dat een aantal met name genoemde inwoners van Deventer onderweg waren naar Rijssen en dat deze personen snode plannen hadden. Ze waren namelijk van plan om enkele telefooncellen in Rijssen te kraken. Als men iets beter had nagedacht, was men niet naar Rijssen gekomen. In Rijssen wachtte hen een waar welkomstcomité van enkele in burger geklede bosjaagr’s.

We namen post bij het busstation, dat toen nog aan de Elsenerstraat was gevestigd, en jawel na een half uurtje wachten stapten twee personen, die voldeden aan het signalement, uit de OAD bus die uit Deventer kwam. Wij zagen dat deze twee knakkers naar het toenmalige postkantoor aan de Rozengaarde gingen en dat ze veel belangstelling toonden voor de telefooncel in het postkantoor. Omdat van deze telefooncel druk gebruik werd gemaakt, lieten ze, naar wij dachten, deze telefooncel ongemoeid. Later bleek echter een andere reden om de telefooncel met rust te laten. De reden dat ze deze telefooncel niet hadden gepakt was, omdat het een moderne telefooncel was, waarvan de geldcassette moeilijk kon worden verwijderd.

De boys liepen vervolgens de Grotestraat in en kochten in een cafetaria een patatje. Terwijl ik  deze knapen daar zo zag smikkelen, dacht ik aan mijn karbonaadje dat lag te verpieteren. Na een half uurtje hadden ze de buik letterlijk en figuurlijk vol en liepen ze weer terug naar het busstation. Of men in de gaten had gekregen, dat men werd geschaduwd konden wij uit hun gedragingen niet opmerken, maar even later stapten ze weer op de bus die naar Deventer ging. Omdat wij het niet vertrouwden werd met twee onopvallende dienstauto, zogenaamde OSA’s (onopvallende surveillance auto’s), de bus naar Deventer gevolgd. Onze vermoedens bleken juist te zijn. Beide figuren stapten bij Maranatha weer uit de bus, liepen vervolgens het bejaardentehuis in en namen plaats in de hal. Na daar ongeveer een half uurtje te hebben doorgebracht, terwijl wij buiten in de kou stonden te wachten (mijn karbonaadje was nu inmiddels al twee uur over tijd), verlieten ze het bejaardentehuis en liepen in de richting van de Roelf Bosmastraat. Iets verderop in deze straat stond een telefooncel, waarvoor beide boys veel belangstelling toonden. Op een gegeven moment zagen wij, dat ze de telefooncel binnen gingen en aan het prutsen waren. In de rappigheid verlieten ze de telefooncel weer en bij een snelle controle bleek dat de geldcassette uit deze cel verdwenen was. Hierop werden beide knapen gelijktijdig aangehouden door ons vieren. Ze schrokken zich dood, toen ze in de rug werden aangevallen door vier Riessense bosjaagr’s. Één van de aangehouden verdachten verborg onder zijn jas de geldcassette, terwijl de andere een wat uit de kluiten gewassen schroevendraaier in zijn binnenzak had. Beide heren werden overgebracht naar de kazerne alwaar ze werden voorgeleid aan een hulpofficier van justitie. Daar ze niet al te veel meewerkten aan het onderzoek, werd besloten om de heren een nachtje in de cel te laten doorbrengen. Daarna kon ik eindelijk (vier uur te laat) mijn karbonaadje opzoeken. Deze was echter niet uitgedroogd zoals ik had verwacht, maar werd, zo laat op de avond nog, weer opgewarmd door mijn liefhebbende echtgenoot en geserveerd met gebakken aardappeltjes en stoofpeertjes.

De volgende dag werden beide heren gehoord en beide verdachten werden vervolgens overgebracht naar Deventer, alwaar de Deventer collega’s nog een appeltje met hen hadden te schillen. Ook daar werden ze verdacht van het kraken van een groot aantal telefooncellen. Men kon nu met de in beslag genomen schroevendraaier rechercheren op sporen. Later hoorden we dat beide knapen meerdere telefooncellen hadden gekraakt in de wijde omgeving van Deventer. Voor hun overtreding in Rijssen kregen ze een proces-verbaal inzake diefstal, gepleegd in vereniging en door middel van braak.